تبلیغات
از سن 6 سالگی به بعد، معمولا خودارضایی در معرض دید دیگران فروکش می کند، اما همچنان ادامه می یابد.
متاسفانه حرف و حدیث در مورد خودارضایی کودکان بسیار زیاد است اما باید دانست که کودکی که خودارضایی می کند شهوتران، بی قیدو بند و یا منحرف جنسی نیست. او کور یا دیوانه نمی شود، زگیل یا کورک در نخواهد آورد و عقیم نخواهد شد.
بچه های کوچک هم دقیقا به همان علتی که بزرگسالان خودارضایی می کنند، این کار را انجام میدهند. علت آن احساس خوشایندی است که به کودک دست می دهد. کشف بدن بخشی از مرحله رشد کودک است.
کودک شما یاد می گیرد که بدود، بپرد، پرتاب کند، تاب بخورد، نقاشی کند و (احتمالا) به طور منظم از توالت استفاده کند. او ممکن است به همان نسبت که به انگشتان، شست پایش و یا نافش کنجکاوی می کند، نسبت به قسمت های تناسلی خود نیز کنجکاو شود_ به خصوص اگر به تازگی او را از پوشک گرفته اید، و او می تواند برای اولین بار این قسمت را لمس کند.
وقتی والدین برای اولین بار متوجه این نوع از کشف و کنجکاوی کودکشان می شوند، می پرسند آیا این نرمال است؟ پاسخ این است که بله نرمال است و نیاز به نگرانی نیست.
به کودک خود بیاموزید که خود ارضایی مانند بسیاری چیزهای دیگر، یک کار خصوصی است و نباید در مقابل دیگران انجام شود. اگر کودک خود را دیدید که به قسمت های تناسلی اش دست می زند، یا در یک محیط عمومی این کار را انجام میدهد، باید به او بگویید که اصلا نباید در مقابل دیگران به قسمت تناسلی اش دست بزند.
وقتی در مورد خود ارضایی با کودکتان صحبت می کنید نباید به آن برچسب گناه، شیطانی بودن، کثیف بودن بزنید. این کار باعث می شود که یک حس گناه در او بوجود آید و برای رشد جنسیتی او مشکل ایجاد می کند.
خود ارضایی کاملا یک کار نرمال و طبیعی است. به هیچ وجه باعث صدمه فیزیکی نمی شود، منجر به مشکلات سلامتی نمی شود یا سبب نمی شود که کودک شما به سمت جنون سکس پیش رود. خود ارضایی در کودکان یک مساله جنسی (به آن صورتی که در بزرگسالان وجود دارد) نیست. کودکان خردسال نمی دانند که سکس چیست.
یک کودک به این دلیل خودارضایی می کند چون برایش خوشایند است و لذتی که می برد به همان اندازه ای است که یک بزرگسال از این مساله دارد. او ممکن است خودش را تا مرز ارگاسم پیش ببرد، مثل نفس نفس زدن، سرخ شدن صورت و در آخر یک آه بزرگ. اما این به هیچ عنوان یک مساله نگران کننده نیست. البته مانند هر مساله دیگری اگر خودارضایی زیاد اتفاق بیفتد، نشاندهنده وجود یک مشکل است. اگر کودک به صورت مکرر و زیاد خودارضایی کند، نشان می دهد که کودک احساس اضطراب دارد یا مشکلات روحی روانی داشته و یا توجه کافی در خانه نمی گیرد. اگر کودک شما چنین مشکلی دارد، بهتر است به یک مشاور مراجعه کنید.
شاید شما قبلا به کودک خود آموزش داده ایدکه بعضی از بخش های بدن خصوصی هستند و فقط خودش، والدین و یا پزشک می تواند به آنها دست بزند. بسیاری از والدین سعی می کنند شناخت قسمت های خصوصی را به این صورت توضیح دهند تا از سوءاستفاده های جنسی جلوگیری کنند، و به نظر منطقی به نظر می رسد که این مفهوم را برای خودارضایی نیز بکار ببرند، اما این کار برای کودک شما بی نتیجه است.
خصوصی بودن برای کودک زیر 3 سال هیچ مفهومی ندارد. یک مفهوم معنادار برایش نیست. یک کودک در این سن به صورت طبیعی و از روی غریزه ممکن است که یک دکمه را فشار دهد، بنابر این اگر سعی کنید او را از خودارضایی منصرف کنید، بیشتر نظر او را به خود ارضایی جلب می کنید و ممکن است سبب شوید تا او بیشتر این کار را انجام دهد. بهترین کار این است که خود را مشغول کار دیگری کنید و یا به جای دیگری نگاه کنید.
حتی اگر شما بدانید که این یک عمل طبیعی است و بسیاری از کودکان آن را انجام میدهند، اما احتمالا دوست ندارید که کودکتان این عمل را مقابل دیگران انجام دهد. اگر نمی توانید از کار او چشم پوشی کنید، بهتر است حواس او را پرت کنید. خود ارضایی بسیار شبیه دست داخل بینی کردن است. او این کار را انجام میدهد چون حوصله اش سر رفته، دستهایش کاری برای انجام دادن ندارد و در نتیجه او می تواند و انجام میدهد.
اگر فکر می کنید که کودکتان در وقت نامناسبی و یا نزد کسی (مثل خانواده همسرتان) این کار را خواهد کرد، یک عروسک یا اسباب بازی همراه داشته باشید تا درچنین موقعیتی آن را به او دهید. او را دعوت به درست کردن پازل کنید. لگو بازی کنید یا توپ بازی کنید_ هرچیزی که دستهایش را از شلوارش دور کند.
توجه: واکنش و عکس العمل والدین نسبت به خود ارضایی ممکن است منجر به مشکلاتی برای کودک شود. اگرعکس العمل شما سبب احساس گناه در کودک در کشف و بررسی بدنش شود، یا بعد از خودارضایی احساس بد بودن یا شیطانی بودن یا گناه کند، ممکن است بعدها احساس سکس و لذت را با گناه و شرمندگی پیوند دهد.
اگر به عنوان والد نسبت به خودارضایی کودک بسیار حساس هستید و شما را بسیار ناراحت می کند، احتمالا مشکل از خود شماست و نه از کودک و این حالت نتیجه آن آموزش هایی است که شما به غلط دریافت کرده اید. در این حالت خوب است که به دنبال محیطی بگردید که بتوانید با والدین دیگر در این زمینه صحبت کنید و یا به یک مشاور مراجعه کنید.
چه وقت به پزشک مراجعه کنم؟
در مواردی باید کودک خود را به یک روان درمانگر یا روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهید. این موارد عبارتند از:
کد: 50014965
زمان انتشار: سه شنبه 28 فروردین 1397 08:30 ب.ظ
منبع: آکادمی علمی کودک امریکا
تعداد نمایش: 2340
دیدگاه خود را ثبت کنید
نام
پست الکترونیکی
نظر
باکس تبلیغات
245 X 380
تمامی حقوق محفوظ است.